ZSG im.prof.E.Pijanowskiego

Zapraszamy na spacer varsavianistyczny w ramach projektu WIE

W ramach realizacji projektu Warszawskich Inicjatyw Edukacyjnych „Kulturowy zegar Warszawy”, z okazji międzynarodowego Dnia Roweru wybraliśmy się wczoraj (z zachowaniem zaleceń sanitarnych) na wycieczkę rowerową śladami pisarza- varsavianisty.

Z radością prezentujemy kolejne zakwalifikowane do finału prace konkursowe, które powstały w ramach miejskiego projektu Warszawskich Inicjatyw Edukacyjnych „Kulturowy zegar Warszawy”. Konkurs jeszcze trwa, dlatego czekamy na dalsze pliki! Warszawa jest tego warta! A konkursowi przyświecają, jako motto, słowa znanej piosenki. Irena Jarocka - Śpiewam pod gołym niebem

Schylone słońce tuż ponad miastem Zakwitło łuną i cicho zgasło I tylko nad dachami wieczorne zorze Barwiły rdzawo resztki dnia. Znajomy księżyc na niebie jaśniał, Wydłużał cienie na murach miasta I stałaś tak, Warszawo, Warszawo moja, Wtopiona w księżycowy blask. Śpiewam pod gołym niebem, Śpiewam, że kocham ciebie, Śpiewa dziś razem ze mną nocny wiatr. Nasza pieśń zbudzi słońce, Zbudzi nam kwiaty śpiące, Będzie trwał nowy koncert, koncert dnia.

Czy wyobrażacie sobie, co pomyślałby człowiek z XVII wieku, gdyby w cudowny sposób przeniósł się do współczesnej Warszawy? W ramach projektu WIE zaprosiliśmy Jana Chryzostoma Paska do majowej stolicy 2020. Zapraszamy do wspólnej, literackiej zabawy!

Klasa I ap z wychowawczynią.

W maju 2020 rozpoczęliśmy nowe lekturowe przedsięwzięcie kulturowe w ramach naszego projektu „Kulturowy zegar Warszawy”. Realizujemy nasze spacery, które kontynuowaliśmy w grupie do 16 marca, a następnie indywidualnie, z zachowaniem wszelkich procedur lub w dwuosobowych zespołach, które następnie dzieliły się swymi odkryciami. Podczas spacerów „Z Prusem” , wyobraziliśmy sobie bowiem, co byłoby, gdyby bohaterowie utworu Dostojewskiego przybyli z XIX - wiecznego Petersburga do współczesnej Warszawy…

No…to byłoby… Poniżej prezentujemy część naszych prac. Będzie ich coraz więcej.

Stanisław Wokulski jest głównym bohaterem Lalki. Bolesław Prus stworzył jedną z najciekawszych postaci polskiej literatury. Pełen sprzeczności, dynamiczny, nieobliczalny – budzi zainteresowanie i intryguje. Bohater licznych memów, stał się po latach idolem szkolnej pop-kultury. Kim jest i co robi w Warszawie? Wybraliśmy się na kolejny spacer śladami tego bohatera.

Zapraszamy do obejrzenia wyników śledztwa - kliknij

Zapraszamy na kolejny spacer, zrealizowany w ramach WIE 2020. Tym razem zegar przenosi nas w wiek XIX, w czasy „serca serc”, człowieka, który kochał ludzi i im pomagał.

Za oknem maj, kiedyś w tym miesiącu przestało bić serce Bolesława Prusa. Pamiętajmy o nim, kiedy będziemy zastanawiać się nad tym, dlaczego „Lalka” jest arcydziełem.

„Prus angażował się w działalność społeczną: działał m.in. w Towarzystwie Dobroczynności, Seminarium dla Nauczycieli Ludowych w Ursynowie, był prezesem Stowarzyszenia Kursów dla Analfabetów Dorosłych. W swoim testamencie ufundował stypendia dla utalentowanych dzieci pochodzących z ubogich wiejskich rodzin. Był też honorowym członkiem towarzystw szachistów i cyklistów.

Bolesław Prus zmarł na atak serca 19 maja 1912 r. w Warszawie. Jego pogrzeb, który odbył się 22 maja, zgromadził tłumy i przerodził się w wielką manifestację mieszkańców Warszawy. Został pochowany na cmentarzu na Powązkach, gdzie na pomniku, wykonanym przez Stanisława Jackowskiego, znajduje się napis "Serce serc".

Prezentacja: Śladami Wokulskiego

Zachęcamy do zapoznania się z artykułem dostępnym w linku.

15 marca 2020 roku w 29. rocznicę śmierci Stanisława Lorentza delegacja Zespołu Szkół Gastronomicznych im. Eugeniusza Pijanowskiego przy ul. Poznańskiej 4/8 oddała hołd pamięci oraz złożyła wieniec kwiatów na grobie Prezesa Towarzystwa Przyjaciół Warszawy na cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim na warszawskiej Woli. Profesor Stanisław Lorentz urodził się 28 kwietnia 1899 roku. Wczoraj przypadła rocznica jego urodzin. Był Prezesem Towarzystwa Przyjaciół Warszawy, słynnym muzeologiem i historykiem sztuki, dyrektorem Muzeum Narodowego w Warszawie, ekspertem UNESCO w sprawach odnowy zabytków. W czasie II wojny światowej pod nosem władz okupacyjnych udawało mu się ratować bezcenne skarby i dokumentować niemiecką grabież z polskich instytucji kulturalnych. Po wojnie był jednym z inicjatorów odbudowy Zamku Królewskiego. Pracy w Muzeum Narodowym w Warszawie poświęcił niemal pół wieku. Został jego dyrektorem w 1936 roku. To on, u boku prezydentów Ignacego Mościckiego i Stefana Starzyńskiego otwierał nowy gmach instytucji, znajdujący się przy Alejach Jerozolimskich.

Podczas okupacji niemieckiej przeprowadził batalię w celu ratowania dóbr kultury polskiej i warszawskich zabytków.

Gdy 17 września 1939 w Zamek Królewski uderzyły pierwsze pociski, grupa pracowników Muzeum Narodowego z prof. Lorentzem na czele z narażeniem życia przenosiła dzieła sztuki z płonącego budynku do podziemi muzeum. 

W czasie okupacji pełnił funkcję Komisarza Ochrony Dóbr Kultury. W strukturach Delegatury Rządu na Kraj piastował stanowisko odpowiadające rangą wiceministrowi kultury, zajmował się prowadzeniem dokumentacji niemieckich rabunków i opisywaniem zniszczeń.

Moi drodzy! Zapraszamy Was dziś na wirtualny spacer literacki z "Lalką" w ręku, a także z bohaterami tej powieści, którym patronuje Bolesław Prus oraz zaproszona przez nas w Muzeum Narodowym pani Stara Pomarańczarka.

Zachęcamy do odpowiedzi na pytania postawione w prezentacji i odesłania ich na adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Spacer literacki z "Lalką" - prezentacja, kliknij by odtworzyć

W dniu  03.03.2020r. wybraliśmy się na spacer śladami Augusta Zamoyskiego. Przeszłość historyczna, architektura oraz malowniczość starego miasta idealnie wprowadziła nas w nastrój wystawy. Taką piękną trasą dotarliśmy pod muzeum literatury im. Adama Mickiewicza znajdującego się w Warszawie przy rynku starego miasta, gdzie podziwiać można wystawę zatytułowaną „Myśleć w kamieniu” poświęconą Augustowi Zamoyskiemu. Miejsce to znajdowało się w starodawnej kamienicy z przełomu XVII i XVIII wieku przyozdobionej złocistymi plakatami zachęcający do zapoznania się z tutejszą wystawą. Ekspozycja ta prezentuje nam pełne spektrum twórczości artystycznej oraz wydarzenia z życia artysty.  Kolekcja artysty została podzielona na siedem ułożonych chronologicznie etapów z życia twórcy: Pierwszy etap zatytułowany ,,Jabłoń’’ Prezentuje on drzewo genealogiczne, dzięki któremu możemy zapoznać się z historią rodu Zamoyskich.

 Ukazane są niezwykle ciekawe i obszerne archiwalia m.in: albumy, fotografie, dokumenty rodzinne oraz rękopisy takie jak XIX- wieczne rękopisy Franza Liszta i Roberta Schumanna. Etap ten przybliża nam charakter Augusta Zamoyskiego, dzięki czemu łatwiej będzie nam zrozumieć jego twórczość.

Drugi etap zatytułowany ,,Spotkanie z Ritą’’ Ukazuje on wczesne próby rzeźbiarskiej twórczości Zamoyskiego oscylującej między dwoma tendencjami: -silną geometryzacją wywodzącą się z kubizmu i Niemieckiego ekspresjonizmu, a dynamiczną deformacją o biologicznych kształtach. Ścieranie się ich najlepiej ukazują portrety Rity i gipsowy wizerunek Kajetana Morawskiego.

Trzeci etap zatytułowany ,,Zakopane’’ Etap ten przedstawia cykl twórczości Augusta Zamoyskiego pod tytułem ,,Ich dwoje’’ pochodzącego z zakopiańskiego okresu jego pracy artystycznej. Praca należy do serii gipsowych i drewnianych rzeźb, których forma na pierwszy rzut oka jest ciężka do zinterpretowania. Artysta w sposób abstrakcyjny przedstawia połączenie dwóch ciał nawiązującego do ludowego tańca górali.

W dniu 8 marca 2020r wybraliśmy się do Muzeum Literatury mieszczącego się na warszawskiej starówce, aby podziwiać sztukę Augusta Zamoyskiego. Wystawa prowadzi nas przez każdy etap życia artysty i do tego pokazuje nam dzieła jakie powstały w każdym okresie jego życia. Wystawa zaczyna się od domu rodzinnego rzeźbiarza, a kończy na symbolicznym grobie na którym leży rzeźba pt.”Zmartwychwstanie” przedstawiająca człowieka wygiętego w łuk przypominająca mostek gimnastyczny. Dbałość o każdy detal rzeźb jest nie do opisania, a sztuka skłania do refleksji. Polecamy wybrać się tam, aby poznać życie Polskiego artysty, człowieka pełnego przeróżnych pasji i wrażliwości. Sam fakty, że umarł z dłutem w ręku pokazuje jak bardzo kochał to co robił i to właśnie powinno być rekomendacją tej wystawy. Bardzo nam się podobało oraz spędziliśmy w ten sposób cudowny Dzień Kobiet.
Oskar Zawadzki i Karolina Czuczułaszwili

W ramach realizowanego projektu Warszawskich Inicjatyw Edukacyjnych odbyliśmy kilka spacerów varsavianistycznych, których tematem stały się doświadczenia literackie i biograficzne twórców dwudziestolecia międzywojennego.  Co ich łączy? Twórczy bunt, dynamizm i…nowoczesność!

Czas jest pojęciem bardzo względnym i tak naprawdę trudno uchwycić go a jakiejkolwiek formie, bowiem pogoń za chwilą odsuwa nas od autentycznego doświadczania rzeczywistości. Badanie kultury miejskiej, przede wszystkim przedwojennej to przede wszystkim dramowa analiza tekstów literackich, które próbują czas uwiecznić, nagiąć, opisać, zamknąć w formie i przekazać dalej, w przyszłość, aby czytane i doświadczane- trwały.

Spacery z czasem to przede wszystkim Czas Cezarego i Czas Skamandrytów. Cezary ogląda Warszawę w sposób pozbawiony doświadczeń narodowych, bowiem wychowany poza granicami kraju rodzinnego doświadcza rzeczywistości miejskiej jako „obcy” i szuka tożsamości, analizując zachowania innych.