17 października 2018r. odbyła się otwarta lekcja patriotyczna dla uczniów, którzy wzięli udział w wycieczce do Treblinki w ramach Projektu Podróż Pamięci.
Lekcja składała się z dwóch modułów. W pierwszej części pani Małgorzata Łukaszewska przygotowała prezentację – „Holocaust oczami dziecka”, następnie pani Monika Stempień wygłosiła wykład „Czy Holocaust to przeszłość?”
Holokaust - konteksty..
abstrakt wykładu Pani Moniki Stempień
Słowo holokaust pochodzi z języka greckiego, oznacza całopalenie. Jest pojęciem biblijnym, związanym ze starotestamentowym składaniem ofiar Bogu na kamiennym ołtarzu, przed wejściem do świątyni. Wtórne znaczenie pojęcia to zaplanowana i zorganizowana zagłada Żydów i Romów oraz Sinti w czasie II wojny światowej. Żydzi posługujący się obecnie językiem hebrajskim mają swój odpowiednik - to słowo szoa czyli zagłada. W języku romskim pojawia się porajmos w dosłownym tłumaczeniu oznaczające pożarci interpretowany jako pochłonięci.
W Polsce po II wojnie światowej temat Zagłady w przestrzeni społecznej jest pomijany. Gdy zaczyna działać Centrala Żydowska Komisja Historyczna ( obecna nazwa Żydowski Instytut Historyczny) to przez wiele lat jest to jedyna instytucja próbująca opisywać holokaust. Władze komunistyczne, które rządzą Polską pomniejszają liczbę ofiar, dbają o poprawność polityczną. Oficjalnie w naszym państwie nie ma antysemityzmu.
Dopiero w latach osiemdziesiątych XX wieku pokolenie „Solidarności” rozpoczyna publiczną debatę na temat realnej liczby ofiar, wielowątkowości związanej z Zagładą. Dużą rolę w upowszechnieniu tej wiedzy będzie miał Kościół rzymskokatolicki za pontyfikatu Jana Pawła II.
Po roku 1989, kiedy przysłowiowy „mur runie” i zacznie się demokratyzacja systemu zaczną działać nie tylko państwowe, ale przede wszystkim pozarządowe organizacje propagujące wiedzę o holokauście, a jednocześnie promujące postawy tolerancji i wskazujące na zagrożenia dla współczesnej demokracji. Jedną z pierwszych będzie Stowarzyszenie „Nigdy Więcej”, znane miedzy innymi z takich akcji, jak „ Wykopmy rasizm ze stadionów” czy „Muzyka przeciw rasizmowi”.
Pamięć o losie Żydów, Sinti i Romów to wstrząsające świadectwo ludobójstwa, to dla nas dziś żyjących nie tylko ostrzeżenie, ale i apel o rozwagę i swoiste „nigdy więcej”. Dziś holokaust porównuje się do wielkiego trzęsienia ziemi, po którym przychodzą wstrząsy wtórne. Niestety wydarzenia w Srebrenicy, Rwandzie, Syrii wskazują, że akty ludobójstwo nadal są zjawiskiem obecnym.”
Wstęp do prezentacji Pani Małgorzaty Łukaszewskiej „Holocaust oczami dziecka”
Czy można wymazać z pamięci widok zapłakanych i wystraszonych dzieci, pozbawionych bezpieczeństwa, troski i dzieciństwa. Wiele osób twierdzi, że dzieci i tak niewiele z tego rozumieją. Niestety, mylą się, bo każde z nich widzi przerażone oczy swoich rodziców, czuje silny uścisk ich dłoni.
Każda kolejna wojna przynosi ofiary, zabitych i rannych. Czytamy niejednokrotnie - zginęli zasłużeni oficerowie, żołnierze. O nich, dzieciach, rzadko się wspomina. Najczęściej wymienia się je w grupie osób cywilnych. Każdy atak zbrojny łamie konwencje międzynarodowe prawa. Każda okupacja narusza zwyczaje okupowanego kraju.
Przecież każda wojna jest okrutna i nie powinna mieć miejsca. Cierpienie jest wszędzie takie samo. Ból, strach, lęk o jutro, każdy człowiek odczuwa jednakowo.
Dzieci są przede wszystkim ofiarami, które przez pozbawionych skrupułów dorosłych, włączone zostały do działań wojennych i są ich ofiarami.
Materiał: p. Małgorzata Łukaszewska
