 |
W ramach projektu edukacyjnego Warszawskich Inicjatyw Edukacyjnych „Kiedy znów zakwitną białe bzy…czyli literackie historie i tajemnice ogrodów i parków warszawskich” - cykl warsztatów oraz wycieczek miejskich dla uczniów technikum gastronomiczno-hotelarskiego odbyła się kolejna, tematyczna wycieczka, tym razem do Muzeum Narodowego. Uczniowie uczestniczyli w lekcji muzealnej oraz w specjalnym wykładzie dotyczącym malarstwa przełomu XVIII/XIX wieku. Tworzeniu projektu Galerii Sztuki XIX Wieku, która zastąpiła dawną Galerię Sztuki Polskiej, towarzyszyła refleksja nad duchową wspólnotą sztuki europejskiej. Obecna aranżacja ekspozycji, uwzględniająca również wybrane dzieła powstałe u schyłku XVIII wieku, pozwoliła przybliżyć zwiedzającym genezę zjawiska niebywałego rozkwitu malarstwa i rzeźby w następnym stuleciu, ukazać ikonograficzne i stylistyczne źródła dziewiętnastowiecznej sztuki, a także podkreślić ciągłość artystycznej tradycji. Uczniowie odkrywali literackie historie malarzy, przenosili się w świat pejzaży, ogrodów, parków i terenów rekreacyjnych, odnajdując w płótnach nie tylko kunszt malarski, lecz także kawałek własnego świata, własnej wrażliwości i marzeń o świecie. Trzonem Galerii, prezentującej w kolejnych salach najważniejsze kierunki i tendencje kształtujące oblicze sztuki w XIX wieku, jest twórczość malarzy i rzeźbiarzy polskich, którą przedstawiono w kontekście wybranych prac reprezentantów innych narodowości. |
Konfrontacja dzieł twórców z różnych krajów Europy pozwala pokazać wspólnotę ich dążeń artystycznych, wewnętrzny imperatyw odwoływania się do tych samych, uniwersalnych idei lub symboli, podobieństwo prowadzonych niezależnie eksperymentów warsztatowych. Uwypukla zarówno te cechy, które decydowały o europejskim uniwersalizmie, jak i o narodowej odrębności ich osiągnięć twórczych. Zaprojektowana w ten sposób ekspozycja tworzy okazję do zrewidowania zakorzenionej w historii sztuki tezy o utrzymującym się także w XIX wieku prowincjonalizmie polskiego malarstwa i rzeźby, ich naśladowczej wtórności wobec dzieł powstających w najważniejszych ośrodkach artystycznych.
Układ ekspozycji poszczególnych sal i gabinetów pozwolił uczniom uchwycić wzajemne relacje pomiędzy obrazami czy rzeźbami powstałymi w analogicznym czasie w rozmaitych krajach Europy lub w wielonarodowościowych grupach artystycznych.
Spacer salami Muzeum narodowego był potwierdzeniem oświeceniowej „tezy”, że cały świat to ogród…dlatego - uprawiajmy swój ogródek!
 |
 |
|
 |
 |
|
 |
 |
|
 |
 |
|
