Na pewno każdy był w Pałacu Kultury i Nauki, to przecież jeden z najbardziej rozpoznawalnych elementów przestrzeni ubiegłego stulecia. Nie każdy jednak uczestniczył w sesji Rady Miasta i miał możliwość uczestniczenia w obradach nad ważnymi dla stolicy sprawami.
Pałac Kultury i Nauki w Warszawie od 1955 roku jest najwyższym budynkiem w Polsce i jednym z pięciu najwyższych w Europie.
Po 1989 r. nie brakowało głosów, aby ów swoisty pomnik stalinizmu zburzyć, pozbawić ozdób, przeszklić, obniżyć lub zasłonić wyższymi od niego wieżowcami. Trzeba było ponad dwudziestu lat, aby uszanować doniosłą dla polskiej nauki i kultury rolę gmachu, a także jego wartość materialną, ekonomiczną i... zabytkową, co zostało potwierdzone wpisem do rejestru zabytków.
W dniu 30 maja Koło projektowe WIE pod opieką pani Bielak, wraz z zaprzyjaźnionymi nauczycielami miało możliwość sprawdzenia, jak wygląda Sesja Rady Miasta, na której pani Ewa Skrońc-Bielak wygłosiła przemówienie na temat pracy nauczycieli warszawskich - budowniczych słów i czynów, dziękując Radzie Miasta za wsparcie oświaty w nauczaniu młodych pokoleń idei patriotyzmu, tolerancji i pracy. Nawiązała do czasów oświecenia oraz idei zawartych w pierwszej polskiej powieści „Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki” , której autorem jest Ignacy Krasicki oraz przypomniała reformatorskie działania Komisji Edukacji Narodowej, wskazując, że nowoczesna oświata jest podstawą mądrego państwa.
Poza udziałem w sesji uczennice zwiedziły przestrzenie Pałacu Kultury i Nauki, który w dalszym ciągu pełni funkcje edukacyjne.
