W drodze do niepodległości na ulicy Poznańskiej. Pewna kamienica i jej tajemnica.
Ulica Poznańska jest położona w obszarze Miejskiego Systemu Informacji Śródmieście Południowe w dzielnicy Śródmieście i biegnie od ulicy Pięknej do Alej Jerozolimskich, jest jednokierunkowa.
Ulica powstała w II połowie XIX wieku w związku z dynamicznym rozwojem południowej części Śródmieścia po otwarciu dworca kolei warszawsko-wiedeńskiej. Pierwotnie była częścią ulicy Wielkiej (ta biegła aż od Nowowiejskiej do Bagna), na trzy części (ul. Wielka, ul. Poznańska i ul. Lwowska) podzielono ją w 1922 roku.
Nazwa ulicy pochodzi od miasta Poznań, ale nie jest z nim w żaden sposób związana – wbrew kierunkowi na Poznań biegnie w układzie północ-południe. Być może nazwa ma podłoże „handlowe”.
Ulica rozpoczyna swój bieg na południu od skrzyżowania z Piękną i Lwowską, po czym biegnie na północ przecinając kolejno takie ulice jak: Wilcza, Wspólna, Św. Barbary, Żurawia, Nowogrodzka, a kończy się skrzyżowaniem z Alejami Jerozolimskimi. Jest w całości jednokierunkowa, ale z północy na południe od Alej Jerozolimskich do Hożej, natomiast z południa na północ od Pięknej do Hożej.
 |
Etapy naszej podróży to: Poznańska 6/8 – Zespół Szkół Gastronomicznych, w tym Technikum Gastronomiczno-Hotelarskie, Szkoła Policealna nr 25, Zasadnicza Szkoła Gastronomiczna oraz XXIII Liceum Profilowane Poznańska 12 – kamienica przedwojenna Poznańska 14 – kamienica przedwojenna Poznańska 15 – zabytkowa kamienica Glassów, dawniej ambasada ZSRR Poznańska 16 – kamienica przedwojenna Poznańska 21 – zrujnowana kamienica, najstarszy murowany budynek południowego Śródmieścia Poznańska 22 – Pogotowie Ratunkowe Skwer Batalionu AK Zaremba-Piorun Poznańska 37 – zabytkowa kamienica, neobarokowa Poznańska 38 – zabytkowa kamienica Zyberta, eklektyczna Dawniej na rogu ul. Poznańskiej oraz ul. Nowogrodzkiej znajdowała się stacja końcowa Elektrycznej Kolejki Dojazdowej. W 2010 roku ulica została wyremontowana. Remont okazał się wielkim wydarzeniem. |
Właśnie wtedy, podczas prac odkryto dawną kostkę brukową, którą przywrócono i która, niczym wehikuł czasu przenosi nas w przeszłość. To tu właśnie w dobie pozytywizmu sunęły koła pierwszych bicykli, to w tym rejonie odbywały się niecierpliwe targi i spotkania handlowe, to ten właśnie bruk był świadkiem zdarzeń Powstania Warszawskiego.
W III rejonie walki zostały rozpoczęte przez oddział ppor. Józefa Ciesielskiego – Cymermana "Sylwester", który wraz z żołnierzami z kompanii por. Stefana Karolewskiego "Marian" zdobył Zakłady Jajczarsko-Mleczarskie przy ul. Hożej 51. (Zapraszamy do zapoznania się z naszym artykułem Przystanek nr 2) .
Podjęto też nieudaną próbę zdobycia umocnionej placówki niemieckiej tzw. Frontleistelle, gdzie mieściły się warsztaty samochodowe i magazyny materiałów pędnych. W toku dalszych działań obsadzono gmach lecznicy Św. Józefa na rogu ul. Hożej i Emilii Plater, która następnie pełniła funkcję szpitala powstańczego. Nie powiodło się opanowanie budynku Centrali Telekomunikacyjnej przy ul. Poznańskiej róg Nowogrodzkiej. Dowództwo batalionu stacjonowało przy Poznańskiej 12.
Poznańska numer 12 była w 1944 roku siedzibą Batalionu AK Zaremba-Piorun.
Czytaj dalej: Historia batalionu PIORUN
